Toen Harlingen in 1970 de keus bood uit drie plaatselijke partijen (HA70, Harlingen Nieuwe Stijl en Harlingen Belang) werd in De Weinstube besloten om barkeeper en huisvriend Wiebe van Dijk naar voren te schuiven binnen de PvdA.
De slogan was simpel maar duidelijk “Geen gezeik, stem Wiebe van Dijk”.
Henk Jan Cornelisse, tegenwoordig de rechtschapenheid zelve als bode in het gemeentehuis, bracht eigenhandig de folders rond in de Harlinger volkswijken.
De oproep kreeg veel respons. In het stembureau op de Grettingalaan kleurden de stempotloden extra rood.
’s Avonds presenteerde ik de verkiezingsbijeenkomst van Radio Stad Harlingen in Casa Cara op de Midlumerlaan.
Toen Wiebe binnenkwam, flapte ik -zonder de uitslagen nog te kennen- eruit: “En daar is de grote winnaar van deze verkiezing: Wiebe van Dijk”. Bulderend gelach van alle deskundigen, maar een uurtje later bleek dat Wiebe genoeg voorkeurstemmen had voor meerdere raadszetels.
Volgens mij had het een driezits-bankje kunnen worden, maar het werd één zetel, die hij 28 jaar “zonder gezeik” bezette.